"โทนไปนอนบ้านพี่ไหมครับ" ไอ้ทักพูดจบผมสะดุ้งโหยงเลย ไอ้น้องโทนทำหน้าเหวอ ส่วนไอ้ทักเองเหมือนจะไม่รู้ตัวว่าพูดผิด ไอ้ห่านี่ก็คิดอะไรอยู่รู้หมดเลย มันพูดอย่างที่คิดไว้แหงๆ "พี่ทักเค้าหมายถึงโทนไปเที่ยวบ้านเขาไหมน่ะ" ผมรีบแก้ให้ ไอ้ห่าทักเดือดร้อนกูอีก ผมเห็นน้องโทนขยับตัวลุกเหมือนจะเดินหนีผมเลยรีบพูดต่อ "พอดีพี่ทักเค้าโดนแฟนทิ้งมาก็เลยเหงา ชวนพี่มาคุยจนหมดเรื่องคุยแล้ว เลยชวนโทนไปคุยด้วยน่ะ" เอาวะ ไงว่ะก็ตอแหลเอาตัวรอดไปก่อน
น้องโทนใส่เสื้อยืดที่พาดไว้บนม้าหินข้างสนาม หน้าตาเฉยเมยเหมือนไม่ได้ยินที่กูพูด แม่งเอ้ย ไอ้ทักเสือกไปพูดอย่างงั้น ไก่น้องโทนคงตื่นแล้วยกเล้าหนีไปแล้ว พูดมาได้ไงว่าจะไปนอนบ้านพี่ไหม ไม่พูดไปเลยล่ะว่าไปนอนให้พี่เย็ดไหม เห็นไอ้ทักมันทำหน้าละห้อยแล้วอยากจะถีบ "แห้วแดกแล้วล่ะพี่ กลับบ้านไปชักว่าวเองเหอะ" ผมกระซิบ ไอ้ทักหันมาทำปากขมุบขมิบจับความว่า "สัด"
"อ้าว ไม่ไปเหรอคับ" เสียงน้องโทนร้องดังมา ผมกับไอ้ทักหันไปมองเป็นตาเดียว น้องโทนยืนมองผมกับไอ้ทักนิ่งอยู่ "ไปไหนอ่ะ" ผมร้องถามน้องโทนที่ยืนน่ารักอยู่ "อ้าว ก็เมื่อกี้พี่ชวนผมไปบ้านพี่ทักไม่ใช่เหรอ หรือว่าหลอกกันให้ดีใจ" อ๊างงงงงงงงงง สวรรค์เปิด ไอ้ต้นรีบผุดลุกจากโต๊ะวิ่งแนบเลย แต่ไอ้ห่าทักคว้ากูไว้อีกรอบ คราวนี้ไม่หงายหลังเว้ยย แต่หน้ากูทิ่มลงสนามซีเมนต์เต็มๆ ก็ไอ้ทักแม่งดึงกางเกงกูนิ แถมกางเกงกุหลุดไปอยู่ตรงเข่าได้อีก "โอยยยยย เล่นอะไรวะ เจ็บนะ" ผมร้อง แม่งคราวนี้กูเจ็บจริงๆ หน้าแหกเปล่าไม่รู้ ความหล่อยิ่งหายากๆ อยู่
"เอ้ยกูเปล่า กางเกงมึงเกี่ยวตะปูหรือเปล่า" ไอ้ทักถาม ตะปูปักฝาโลงอาเหล่ากงเหล่าม่ามึงสิไอ้ทัก กูนั่งบนม้าหินบ้านมึงเขาใช้ตะปูตอกกันเหรอ ไอ้ทักกำลังจะลุกดึงผมขึ้นมา แต่ช้ากว่าน้องโทนนนนนน "พี่ต้นเจ็บป่าวคับ เห็นหน้าทิ่มปูนเลย" เจ็บเส่ นี่ถ้าไม่น่ารักแล้วมาถามกูอย่างนี่พ่อจะถีบให้คว่ำเลย ฟันไม่หักก็ดีเท่าไหร่แล้ว "ง่ะ ปากแตก" ผมรู้สึกเค็มๆ ในปากเลยถ่มน้ำลายออก แม่ง เลือดกูออกปากเลย ไอ้ท้ากกกกกกกกกกกกกกก แค้นนี้กูต้องเอาคืนนนน สิบปีก็ไม่สายยยยย
"เฮ้ย แตกจริงดิ" ไอ้ทักร้อง มันคงตกใจเหมือนกันที่แกล้งผมแล้วกลายเป็นว่าผมเจ็บตัวจริง แน่ละเส่ กูไม่มีแสตนอินน์นี่ กูต้องเสียบจริง แหกจริง เจ็บจริงยิ่งกว่า จา พนม แสรดดดดดดดดดดด กลับไปกูจะไปฟ้องไอ้ต้าจริงๆ ด้วย "เออ แตกจริงว่ะ งั้นไปบ้านก่อน" ผมโดนไอ้ทักกับน้องโทนทั้งลากทั้งประคองกลับบ้านไอ้ทัก แม่กับพ่อไอ้ทักขึ้นห้องนอนไปแล้ว ดีเหมือนกันเดี๋ยวเข้าใจกูผิด
"อะไรวะ แค่นี้จะเป็นจะตาย" ไอ้ทักบ่นทันทีที่วางผมบนโซฟา เหี้ยไม่รู้อะไร เจ็บแค่นี้กูเด็กๆ แต่กูแกล้งทำจะได้โอบน้องโทนตอนมันประคองมา มึงไม่ทันกูหรอกไอ้ทัก เรื่องอย่างนี้มึงต้องฝึกอีก ยังช้ากว่ากูเป็นสิบปีไอ้น้อง "เจ็บป่าวคับ เลือดเต็มคางเลย" เจ็บดิคับน้องโทน แต่เลือดพี่ออกที่ปากนะคับไม่ใช่ที่คาง เอ๊ะหรือว่ากูน้ำลายไหลวะตอนน้องโทนประคองกอดกูเมื่อกี้ ซู๊ดดดด อูยยย แม่งชาไปทั้งหน้าเลย
"แค่ปากแตกไม่เป็นไรคับ" ผมพูดอ้อแอ้เพราะเจ็บแผลในปาก แต่น้องโทนทำหน้าตกใจมากกว่านั้น "พี่ต้น คางอ่ะพี่ ทำไมเลือดมันไหลอ่ะ" ผมลองเอามือลูบคางดู แว๊กกกกกกกกกกก เลือดเต็มมือกูเลย ไอ้ท้ากกกกกกกกกกกกกกก มึงฆ่ากูเลยไหม เหี้ยนี่หล่อกว่ากูแล้วยังรังแกกูอีก อิจฉาที่ควยกูใหญ่กว่าใช่ไหมมึง ไอ้แสรดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
"ไหนดูหน่อยคับ" น้องโทนพูดพลางเชยคางผมขึ้น อร้ายยไอ้ต้นทำไมมึงขนลุกงี้วะ น้องโทนมองที่คางผมอย่างตั้งใจ มือนึงถือทิชชูเช็ดเลือดออก "ไม่เป็นไรมั้งคับ แค่คางเจาะ แผลนิดเดียวเอง" ผมกำลังจ้องหน้าน้องโทนเคลิ้ม ไอ้ทักกลับมาพร้อมกล่องยา ไอ้ห่า ไอ้มารคอหอย หน้าน้องโทนอยู่แค่คืบแต่ทำอะไรไม่ได้ "แผลนิดเดียวแล้วทำไมเลือดเยอะจัง" น้องโทนพูดเหมือนบ่น แล้วหันไปรับกล่องยาที่ไอ้ทักที่จ้องผมแค้นๆ ช่างแมวมัน กูสนใจน้องโทนกูต่อดีกว่า
"เลือดยังไม่หยุดอ่ะ" น้องโทนก้มไปดูแผลแล้วพูด หุหุหุ จะให้พี่บอกไหมละคับน้องว่าเพราะอะไร น้องโทนเล่นอยู่ใกล้ขนาดนี้ เลือดพี่มันฉีดพล่านไปทั้งตัวแล้วมันจะหยุดง่ายๆ ได้ไง "ไหนดูดิ" มารกูมาอีกแล้ว ไอ้ทักจับหน้าผมหงาย "สำออยจริงนะ แผลแค่รูเยี่ยว ทำหน้าจะเป็นจะตาย" มันพูดแล้วเอามือกดแผลผมไว้ แสรดดดดด หึงหรือไงวะ สาบานมาเดี๋ยวนี้นะไอ้ทักว่าที่มึงเอามากดแผลให้กูเนี่ยไม่ใช่ตีน ทำไมมันกดแรงงี้วะ
"พอแล้ว ไม่เป็นไรแล้ว" ผมร้องบอกไอ้ทักที่กำลังจ้องจะแดกกูอยู่ ไอ้ทักปล่อยตีน เอ้ย มือมันออกช้าๆ น้องโทนเอาปลาสเตอร์มาปิดแผลให้ อ้าว แล้วกูยังไม่ได้ใส่ยาเลย ไม่กลัวคางกูเน่าบางเลยเร้อ ไม่เห็นเหมือนไอ้ต้าเลย คิดถึงโว้ย เดี๋ยวโทรหามันดีกว่า หุหุหุ "มึงจะกลับยังวะต้น" ไอ้ทักถามผมที่กำลังคิดถึงไอ้ต้าเพลินๆ น้องโทนนั่งดูทีวีตาแป๋ว "กลับไหนอ่ะ" ผมถามงงๆ "ก็กลับบ้านไง จะกลับยัง ดึกแล้วนะเดินทางอันตราย" แสรดดดดดดดดดดดด ไอ้ทัก พอพาน้องโทนมาบ้านได้ไล่กูกลับเลยนะ ไอ้เหี้ยนี่ "ใครบอกว่าจะกลับ กูจะนอนค้างที่นี่" ผมโต้ ไอ้ห่านี่พอได้ดังใจก็ไล่กู เรื่องอะไรจะยอม
"ใครให้ค้างวะ กูบอกมึงเหรอว่าจะให้ค้าง" ปุดๆๆๆๆๆ เสียงเลือดกูเดือด ไอ้ห่าทัก มึงงงงงงงง "เฮ้ย ไรอ่ะ มันดึกแล้วนะ แล้วกูจะกลับไง" ผมโวยวายสิ ก็ไอ้เหี้ยทักมันแสบขนาดนี้ รู้งี้กูไม่ช่วยดีกว่า (ยังไม่ทันได้ช่วยอะไรมันเท่าไหร่เลยไอ้ต้น) แม่งพอมีคนน่ารักเข้าบ้านหน่อย ทิ้งน้องเลยนะ ผมจะขยับปากโต้ เสียงน้องโทนก็ดังขึ้นมาก่อน
"พี่ต้นไปนอนบ้านผมก็ได้คับ ไม่มีใครอยู่บ้านพอดี จะได้ไปอยู่เป็นเพื่อนผม" ปู๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน กูแทบกระโดดเลย ขอบใจนะไอ้ทัก เตะหญ้าเข้าปากควายอย่างกูเต็มๆ ไอ้ทักหน้าเอ๋อเลย ฮ่าๆๆๆๆ กูสะจายยยยย "โอเคคับโทน เดี๋ยวคืนนี้พี่ไปนอนบ้านโทนก็ได้ บ้านนี้มันใจดำจริงๆ" ผมพูดอย่างสะใจ ไอ้ทักรีบร้อง "เฮ้ย กูล้อเล่นอย่าทำเป็นงอนเส่" ผมยิ้มกวนตีน อะไรๆ ก็ห้ามกูไม่อยู่แล้ว "มึงนอนนี่แหละต้น ไม่ต้องไปกวนบ้านโทนมันหรอก" ไอ้ทักพูดต่อ หน้ามันมองผมแค้นๆ
"ไม่เป็นไรครับผมเกรงใจพี่ทักน่ะ อีกอย่างจะได้ไปอยู่เป็นเพื่อนโทนด้วย น้องเค้าจะได้ไม่ต้องอยู่บ้านคนเดียว" หูยยยยยยย แค่คิดก็เยิ้มแล้วกู ไอ้ทักทำปากขมุบขมิบไม่มีเสียง "กูจะฟ้องไอ้ต้า" อ๊างงงงงงงงงง กูได้แต่กัดฟันกรอดๆๆ ๆไอ้ต้ามันจะโกรธไหมเนี่ย เพราะน้องโทนนี่มันยังไม่รู้จักนี่หว่า เอาไงดีวะ ข้อตกลงกับไอ้ต้าคือต้องพาไปให้มันรู้จักด้วยนี่ทำลำบากจริงแหะ ตอนที่กูจะกินทำไมมึงไม่มาอยู่ใกล้ๆ วะ จะได้เห็นหน้ามันไปด้วยเลย
"เออ งั้นนอนที่นี่ก็ได้ โทนก็มานอนที่นี่ด้วยเหอะ อย่าอยู่คนเดียวเลยอันตราย" หุหุ เรื่องอะไรไอ้ต้นจะยอมปล่อยไปง่ายๆ วะ หญ้าเข้าปากควายขนาดนี้ กูไม่เคี้ยวก็โคตรควายแล้ว "ผมไม่ได้เตรียมเสื้อผ้ามา" น้องโทนโอด "ก็ไม่ต้องใส่ไง" ฟิ้วววววววววววว เสียงลมพัดหัวผมกับน้องโทน อึ้งคับ ไอ้เหี้ยทักแม่งพูดอารายออกมา ถ้าน้องเขาไม่ใส่แล้วจะเป็นไงเนี่ย "หมายความว่าไงอ่ะ ไม่ต้องใส่เนี่ย" ผมถามเพื่อขยายแผลความหื่นของไอ้ทัก เผื่อน้องโทนจะไม่ชอบคนหื่นๆ หุหุ
"ก็ถ้าน้องเขาไม่เอาชุดตัวเองมา ก็ไม่ต้องใส่ แล้วมาใส่ชุดพี่แทนไง" ไอ้ทักแก้ตัวน้ำขุ่นๆ ปลาว่ายชนตลิ่งตายเป็นเบือเลย แต่ไอ้น้องโทนกลับหัวเราะคิกคัก "พี่สองคนนี่ตลกดีอ่ะ" แหม ไอ้น้องโทน ขำซะหน้าแดงเลยนะ อยากได้ผัวตลกๆ ซักคนไหมล่ะ กูก็ฮาเอาการอยู่นะ ผมนั่งคุยอยู่ข้างล่างได้พักนึง ก็ชวนกันขึ้นไปนั่งบนห้องเพราะข้างล่างไม่ได้ติดแอร์ แล้วอากาศก็ร้อนพอควร ไอ้ทักเดินนำน้องโทนเดิมตามไป ส่วนผมรั้งท้าย โหยย เห็นตูดน้องโทนแล้วอยากเอาเครื่องวัดประจำตัวไปทาบจัง มันคงเข้ากันพิลึก
"เฮ้ย เดี๋ยวมานะ โทรศัพท์แป๊บนึง" ผมบอกไอ้ทักที่กำลังเดินเข้าห้องนอน "โทรรายงานตัวเหรอ บอกต้าด้วยนะว่ากูคิดถึง" เย้ยยยยย ไอ้ทัก มึงพูดชื่อแฟนกูออกมาทำไมวะ เดี๋ยวน้องโทนก็รู้หรอก ดูเส่ มันจ้องหน้ากูอยู่เนี่ย "ไอ้บ้า ตาลน่ะแฟนกูนะ แล้วมึงจะคิดถึงตาลทำไม" ผมแกล้งพูดชื่อ "ต้า" เป็น "ตาล" ดังๆ เพื่อให้น้องโทนเข้าใจเอาเองว่าหูฝาด สาธุแม่งอย่ารู้จักกันเลย
ผมกดโทรศัพท์หาไอ้ต้า มันรับสายเสียงใส "ไปถึงไหนแล้ววะ ได้ยัง" โหยไอ้นี่ อยากโดนสวมเขามากเลยรึไง "ยังเว้ยยยย" ผมโวยตอบ "เออ คิดถึงมึงว่ะ กลับวันไหนเนี่ย" ผมถาม "บอกแล้วนี่วันอาทิตย์ไง" ไอ้ต้าตอบ "เออ กูมีเรื่องจะถาม แต่ไม่มีอะไรนะเว้ย ไม่มีจริงๆ" ผมคันปากอยากถามเรื่องน้องโทนมากๆ "เรื่องอะไรของมึงเนี่ย ทำไมดูร้อนรนพิกล" ง่าาา ไอ้ต้ามันรู้ได้ไงวะเนี่ย กูว่ากูไม่มีพิรุธอะไรเลยนะ
"ที่คณะมึงมีน้องชื่อโทนเปล่าอ่ะ" ผมกรอกเสียงไป กลั้นใจรอคำตอบ "ไม่รู้อ่ะ มีชื่อจริงกับนามสกุลป่ะ" อ้าวไอ้เหี้ยต้า กูไม่ได้จะไปจดทะเบียนสมรสนะ ถึงจะได้รู้ชื่อจริงกับนามสกุลมัน "ไม่มีอ่ะ แต่มันไม่ได้ไปรับน้องด้วยนะ" ไอ้ต้าเงียบไปอึดใจ "อ่อ เจอแล้วกูก็นึกว่าใคร" เย้ยยยยย ทำไมมันพูดเหมือนเป็นคนใกล้ตัวมันวะ "อย่าบอกนะว่าเป็นน้องรหัสมึง" กงกรรมกงเกวียนหรือเปล่าวะเนี่ย
"เปล่าง่ะ แต่มันเป็นน้องกลุ่มเดียวกับน้องกู แล้วมึงรู้จักมันได้ไง" ไอ้ต้าตอบมา ผมเลยเล่าเรื่องน้องโทนให้มันฟัง ทั้งเรื่องที่ไปเจอมันดูดที่ห้าง แล้วก็ที่เจอมันวันนี้ รวมถึงเรื่องที่ไอ้ทักมันสนใจน้องโทนด้วย "เออ โลกมันกลมจริงๆ" ไอ้ต้าพูดกลับมา "เฮ้ยต้า มึงโกรธกูไหมเนี่ย" ผมถามไอ้ต้าเพราะกลัวมันโกรธที่ไปกุ๊กกิ๊กกับน้องโทน "นี่ไอ้ต้น เมื่อไหร่มึงจะเชื่อใจกูซะทีวะ" อ๊างงงงงง กูผิดจริงๆ แหละ ไอ้ต้ามันบอกตั้งหลายหนแล้วกูก็กลัวมันโกรธอยู่นั่นแหละ
"เออ ขอโทษว่ะ กูแค่กลัวมึงจะโกรธง่ะ" ผมตอบไปตามตรง ไอ้ต้าหัวเราะคิกคัก "เฮ้ยไอ้ต้า กูมีไรจะบอกว่ะ" ผมพูดใส่โทรศัพท์ใจเต้นแรง เสียงไอ้ต้าเงียบไปเหมือนตั้งใจฟัง "กูไม่รู้ว่ากูบอกรักมึงกี่ครั้งแล้ว แต่ทุกครั้งที่กูบอก แปลว่ามันมากกว่าเดิม" ไอ้ต้าเงียบไป ผมเดาว่ามันคงแอบยิ้มอยู่แน่ๆ "อือม์ ไอ้ต้าตอบเบาๆ "คิดว่ามึงรักกูเป็นคนเดียวเหรอ กูก็รักมึงเป็นเหมือนกันนะ" ง่าาาา ละลายดีกว่ากู พูดอะไรหวานๆที่ไรขนลุกซู่เลย
ผมวางหูจากไอ้ต้ากลับมาที่ห้องนอนไอ้ทัก น้องโทนนั่งเปิดหนังสืออ่านอยู่กับไอ้ทัก ผมเดินไปใกล้ๆ "ดูหนังสือโป้กันอยู่เหรอ ขอเล่มดิ" ไอ้ทักหันหน้ามายิ้มๆ น้องโทนก็กลั้นขำอยู่ อะไรกันวะ ผมชะโงกหน้าไปดู อ่อ มันกำลังอ่านสกู๊ปการประกวดหนุ่มสาวของนมเปรี้ยวยี่ห้อนึงอยู่ แต่เล่มที่มันอ่านนี่มันหนังสือเก่าของปีที่แล้วนี่หว่า กูจำได้เพราะที่บ้านกูก็มี น้องโทนชี้มาที่รูปๆ หนึ่ง มีไอ้หน้าเหียกคนนึงกำลังถ่างขาเต้นอยู่ "รู้จักคนนี้ไหมพี่ต้น ผมว่าเขาหล่อดี" ไอ้โทนพูดขำๆ แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกก นั่นมันรูปกูนี่ เย้ยยยยยยย มันอุตสาห์เปิดไปเจอได้ไงเนี่ย
"เออ หล่อมากกกกกกกก หล่อมาจนถึงวันนี้แหละ" ผมพูดประชดตัวเอง ไอ้ทักหัวเราะคิก "กูว่าตอนนี้ไม่เหลือแล้วว่ะ ปากแตกคางเจาะขนาดนี้" แม่งเสือกทำมาเป็นพูดดี กูเจาะกูแตกก็เพราะมึงแหละไอ้ทัก เดี๋ยวปั้ดเหนี่ยวด้วยหน้าแข้งเลยนิ เออ ลืมเลย ว่าจะฟ้องไอ้ต้ามันซะหน่อยว่ากูโดนแกล้งจนเจ็บตัว แต่ไม่บอกมันก็ดีแล้วเดี๋ยวมันเป็นห่วง
"ไปอาบน้ำไปไอ้ต้น จะได้ทำแผลใหม่" ไอ้ทักไล่ผม แหมกูรู้หรอกว่ามึงอยากอยู่กับน้องโทนสองต่อสองละสิ เห็นหัวเราะกันคิกคักเชียว "เออ หยิบผ้าเช็ดตัวให้หน่อยสิ" ผมร้องบอกไอ้ทัก มันชี้ไปที่ตู้ "อยู่ในตู้หยิบเอาเอง" แสรดดดดด กูเป็นน้องรหัสมึงนะ รบกวนคุณพี่รหัสสนใจกูหน่อยเส่ ผมเดินเคืองๆ ไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วออกไปเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ ตอนแรกก็กะจะอาบเร็วๆ กลัวน้องโทนกูโดนไอ้หื่นทักมันข่มขืน แต่นึกขึ้นได้ว่ากูควรจะสะอาดไปทั้งตัวเผื่อต้องใช้งาน เลยทั้งฟอกทั้งถูแม่ง ทุกซอกทุกมุม
ผมกลับมาอีกครั้ง ไอ้ทักก็เปลี่ยนไปนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวแล้ว หันไปมองน้องโทน อ่อ ยังอ่านหนังสือตาแป๋วอยู่ แม่งนึกว่าโดนไอ้ทักล่อไปซะแล้ว ไอ้ทักมันก็จ้องผมกับน้องโทนสลับกัน แล้วมันก็ชี้หน้าผมทำปากมุบมิบ "อย่านะมึง" หุหุ เรื่องอะไรกูถึงจะเชื่อมึงล่ะ แฟนกูไฟเขียวซะขนาดนี้ พอไอ้ทักเดินออกไปแล้ว ผมก็เดินไปนั่งข้างๆน้องโทนที่กำลังอ่านหนังสืออย่างตั้งใจ "ทำแผลให้พี่หน่อยสิ" น้องโทนเงยหน้ามา หูยยยย เด็กอะไรวะน่ารักโคตร ยิ่งเวลายิ้มยิ่งน่ารัก แล้วก็ยิ้มเก่งเป็นบ้าเลย
ผมคุกเข่าอยู่ตรงหน้า น้องโทนก็หยิบกล่องยาที่ถือติดมาด้วย ความคิดเลวๆ กูแล่นอีกแล้ว "ไม่ถนัดอ่ะ เอาแบบนี้ดีกว่า" ผมเปลี่ยนท่าจากนั่งคุกเข่าที่พื้น ไปเป็นนอนหงายหนุนขาน้องโทนที่นั่งขัดสมาธิไว้ น้องโทนสะดุ้งเล็กๆ แต่ไม่ลุกหนีไปไหน อูยยย ขาวววว นิ่มมมมม เนียนนนน น้องโทนก้มหน้าเชยคางผมขึ้นเพื่อดูแผลอย่างตั้งใจ หน้าใสๆ แดงเรื่อเหมือนน้องมันคงจะอายเหมือนกัน มือนิ่มๆที่จับคางผมอยู่สั่นน้อยๆ ตากลมโตจ้องอย่างจริงจัง ควยกูก็เลยลุกอย่างตั้งใจ แถมกูเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียว
"โทนสักแขนนานหรือยัง สวยเชียวคับ" ผมพูดเสียงสั่นเพราะใจเต้นแทบจะหลุดจากอก "สองปีแล้วคับ กว่าจะเสร็จทนเจ็บตั้งนาน" เออ เรื่องนี้กูเข้าใจ เพราะกูก็เจ็บมาแล้ว "เก่งจังทนเจ็บได้ พี่อ่ะทนได้แป๊บเดียว สักลายเยอะขนาดโทนไม่ไหวแน่ๆ" น้องโทนยิ้มพลางเอาเบตาดีนราดคางผม แสรดดดด แสบนะเว้ยย แต่ให้อภัยโทษฐานที่น่ารัก "อ้าว พี่ต้นก็เคยสักเหรอคับ" ผมยิ้ม "อือม์ แต่ไม่บอกนะว่าตรงไหนเป็นความลับ" ผมพูดยิ้มๆ น้องโทนทำหน้าสงสัย "อะไรอ่ะ ทำตัวลึกลับนะเนี่ย" หูยย จะให้กูบอกไหมว่าสักข้างควยกูที่มันโด่อยู่เนี่ย
ผมยิ้มจ้องหน้าน้องโทน ทำไมยิ่งจ้องหน้าน้องมันยิ่งแดงวะ แถมเหมือนมีอะไรมาค้ำหัวกูอยู่ด้วย อย่าบอกนะว่ามึงก็..... "ทำไมล่ะโทนอยากเห็นเหรอ" ผมพูดเบาๆ เพราะก็เขินเหมือนกัน แต่มือตอนนี้ปลดปมผ้าขนหนูที่ขมวดไว้ที่เอาออกแล้วเปิดให้ควยโผล่ น้องโทนยังก้มหน้ามองแผลผมอย่างตั้งใจ ไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปรกติ "ถ้ามันลับมากพี่ก็เก็บไว้ดูคนเดียวเหอะคับ ผมไม่อยากเห็นหรอก" น้องโทนตอบเหมือนงอน ผมยังคงจ้องอยู่ อร้ายยยย กูจะทนไม่ไหวแล้วนะโว้ยยยยย อย่าน่ารักให้มันมากกว่านี้ได้ไหม น้องโทนเอาปลาสเตอร์แปะให้ผมใหม่อีกรอบแล้วเงยหน้าขึ้น ผมก็หลับตาลุ้นอยู่
"พ..พ.พี่ต้น..ผมเห็นแล้ว แต่เอ๊ะ พี่ไปสักมาเมื่อไหร่ ทำไมตอนนั้นมันไม่มี"
***********************************************************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น