"ถ้าต้นกับเพื่อนยอมนอนกับพี่ พี่จ่ายให้คนละห้าหมื่นเหมือนกัน สนใจไหม" โห ไอ้ต้นหูผึ่งเลย เงินจริงหรือเปล่าวะ (แอบบอกสักนิดว่าจริงแล้วที่พี่คนนั้นเขาเสนอมาไม่ถึงห้าหมื่นหรอกครับ หย่อนกว่านั้นนิดโหน่ย หุหุหุ แต่ที่บอกห้าหมื่นอ่ะ เผื่อมีใครแถวนี้เรียกใช้บริการจะได้โก่งค่าตัว อุบส์ แล้วมึงจะไปบอกเค้าทามมายยยย ไอ้ฟายต้น)
"ห้าหมื่น ให้ทำอะไรบ้างอ่ะ" ผมถามอย่างสนใจโดยไม่ได้มองสายตาเขียวๆของไอ้ต้าข้างหลังเลย ไอ้ห่าต้นเอ้ย ไม่รู้เลยว่าพายุกำลังก่อตัวอยู่ข้างหลังมึงแล้ว ไม่ใช่พายุธรรมดาด้วยนะมึง พี่คนนั้นยิ้มแสยะ "ทุกอย่าง อมดูด ประตูหลัง พี่จะทำอะไรก็ได้ ถือว่าซื้อขาดเลย ใช้ได้ทั้งตัว" แม่งเอ้ย ออปชั่นนี้ไม่ไหววะ กูน่วมแน่ "ขอไม่ให้ทำบางอย่างคิดเท่าไหร่คับ" อ้าว ไอ้ต้น ใจคอมึงจะขายกินให้ได้ว่างั้น กำลังรอคอยพี่แกคำนวณก์มีมือแข็งๆกระชากคอเสื้อผมอย่างแรงจนผมหงายหลัง
"ไอ้ต้น กลับบ้านเดี๋ยวนี้" เสียงไอ้ต้าคำราม พร้อมๆกับลากผมออกจากห้อง ผมพยายามดิ้นรน ไม่ได้อยากกลับไปขายต่อนะเว้ย แต่ไอ้ต้ามันเล่นลากจนผมเซแซ่ดๆตามมันไป ไอ้ห่านี่เอาแรงมาจากไหนวะ ขนาดมือมันเจ็บข้างนึงนะ ผมพยายามยื้อไว้ "ไอ้ต้าาาาาาาา ปล่อยกูก่อนนนนนนนนนน เสื้อผ้ากูในห้องยังไม่ได้เอามาเลย" ไอ้ต้าหยุดยืนมองหน้ากูที่หอบแฮ่ก "จะไปเอาเสื้อผ้าหรือจะไปถอดเสื้อผ้าให้ใครเอา" ชะอุ๋ย ตาเขียวปั๊ดเลย แม่งหวงน้องหรือหึงผัวแน่วะเนี่ย สายตาคมกริบของมันบ่งบอกชัดเจน "แน่จริงก็ลองเส่" แล้วใครจะไปกล้ากับมันวะ
"ช่างมัน เดี๋ยวกูซื้อให้ใหม่" ไอ้ต้าพูดเน้นๆ แล้วลากผมไปถึงหน้าลิฟท์ อีพี่คนนั้นวิ่งกระหืดกระหอบพุงกระเพื่อมมา "อย่าเพิ่งไป คุยกันก่อนสิ" ผมจะอ้าปากแต่ไม่ทันแล้ว ไอ้ต้าส่งปลายตีนจิ้มพุงกระเพื่อมนั้นจนหงายหลังลงไปกอง ก่อนเตะไซด์คิกเข้าหว่างขา ไม่รู้ว่าโดนบอลลูกไหน แต่กูหลับตาปี๋เลย คิดในใจงานนี้ไม่แตกก็ฟีบแบนแต๊ดแต๋แน่ๆ
ไอ้ต้าลากผมมาถึงรถ ผมก็ยืนนิ่ง กลัวมันอ่ะดิถามได้ ไอ้ต้าคว้ากุญแจเปิดรถแล้วผลักผมเข้าไป ก่อนจะมานั่งที่คนขับ ผมไม่กล้าสบตามันเลย ระหว่างทางกลับบ้านเพราะหน้ามันโคตรโหดเลยตอนนี้ ชิบหายเอ๊ย ความซวยแม่งไปไหนไม่เป็นหรือไงวะ มาเคาะประตูบ้านกูอยู่เรื่อย ว่างไม่ได้งานเข้าตลอด นั่งๆอยู่ แอบเหล่มันไปที แม่งเหล่กลับซะกูหัว(คน)หดเลย เอาวะ เป็นไงเป็นกันถามแม่งให้รู้เรื่องไปดีกว่า
"มึงเป็นไรอ่ะ หึงกูเหรอ" โอ้ววว ไอ้ต้น เอ็งมั่นมาก กล้าพูดเนอะ หน้าอย่างมึงใครจะมาหึง "สัดเส่ ใครจะไปหึงน้องตัวเองวะ" เห็นป่ะ กูบอกแล้วว่าใครจะไปหึงมึง พูดจายังกะบ้านไม่มีกระจก "อ้าว หรือว่าหวงกู" ผมถามต่อ เอาสิวะ ดูสิมันจะตอบว่าไง "หวงทำไม มึงไม่ได้เป็นไรกับกูซะหน่อย" อ้าวไอ้ต้า เมื่อกี้บอกกูเป็นน้องแท้ๆ แป๊บเดียวเสือกบอกว่ากูไม่ใช่ ไม่บอกว่ากูเป็นหมาไปเลยล่ะ "หน้าหมาๆ อย่างมึงจะเป็นอะไรกะกู" โอ้ว ไอ้เหี้ย ขอบใจว่ะ
"จริงอ่ะ ไม่เป็นอะไรกันจริงเหรอ" ผมถามย้ำเน้นทุกคำทั้งประโยค ไอ้ต้านิ่งอึ้งไป แม่งช็อกตายไป ปล่าววะ "ไอ้ต้า ว่าไงวะ" ไอ้ต้าถอนหายใจก่อนเปิดไฟเลี้ยวแล้วเอารถจอดข้างทาง "มึงว่าเราจะเป็นอะไรกันได้วะ" มันนิ่งไปอีก ก่อนจะพูดต่อ "มึงลองคิดดูดิว่าถ้าพ่อรู้จะเป็นยังไง" ผมจุกอกขึ้นมาทันที พ่อบอกเสมอว่าให้พวกเรารักกัน แต่พ่อคงไม่ได้อยากให้เรารักกันแล้วมีอะไรกันขนาดนี้หรอก "มึงรู้อะไรป่ะ ตอนแรกกูกะจะบอกพ่อว่ะ" ผมบอกไอ้ต้าไปตามตรงเรื่องที่คิดว่าจะสารภาพสิ่งที่ทำผิดไปให้พ่อรู้ ไอ้ต้าทำหน้าตกใจ "อย่านะ พ่อเล่นเละแน่ อย่าให้พ่อรู้เชียวนะมึง" ผมพยักหน้านึกในใจว่าเราจะปิดเรื่องนี้ไปได้นานสักเท่าไหร่กันเชียว
"แล้วเรื่องของมึงกะกูอ่ะ" ผมถามไอ้ต้าต่อ "จะให้มันเป็นต่อไปยังไง" ไอ้ต้านั่งคิดก่อนตอบมาเสียงเบา "เป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมนะต้น" เสียงไอ้ต้าสั่นบ่งบอกให้รู้ว่ามันก็ฝืนใจที่ต้องพูดออกมา ผมใจหายแว๊บเลย ทำไมความรู้สึกมันช่างแตกต่างกับที่กูคิดจะบอกเลิกพี่ดิวและขอพี่ดิวเป็นพี่น้องกันลิบลับ "แต่..." ผมพูดได้แค่นั้นแล้วก็ต้องกลืนน้ำลายลง ความรู้สึกบางอย่างที่ถูกสะสมในเบื้องลึกมานานหลายปีกำลังถูกงมขึ้นมาจากทะเลหัวใจที่ดำมืด เวิ้งว้าง "ช่างมันเหอะ ไม่มีอะไร" ผมตอบเบาๆ หันหน้าออกสู่กระจกข้าง "เป็นพี่น้องอ่ะดีแล้ว ถึงยังไงพี่น้องมันก็ตัดกันไม่ขาด จริงไหม" ไอ้ต้าพูดก่อนเอามือมาขยี้หัวผม ผมยิ้มแห้งๆให้มันก่อนที่มันจะเลื่อนรถออกไป
ไอ้ต้าคงเห็นว่าผมนิ่งเงียบไปตลอดทางมันก็พยายามชวนคุย ในใจผมตอนนี้คุณธรรมกับความรู้สึกตีกันให้มั่ว ต่างฝ่ายต่างอ้างเหตุผลมาหักล้างกันจนใจผมเต้นไม่เป็นส่ำ ผมถอนหายใจหลายครั้งจนไอ้ต้ามันคงสังเกตเห็น มันเอามือตบบ่าผมเบาๆแล้วพูดขึ้นมา "บางครั้งคนเราก็ยึดติดกับอะไรมากไป มันก็ทุกข์ใจอย่างนี้แหละ ปล่อยวางมั่งก็ได้ไอ้น้อง คนที่รักกันไม่จำเป็นต้องอยู่ในสถานะเดียวนี่หว่า คำว่าแฟนน่ะ มันไม่เห็นจะยิ่งใหญ่หรือสำคัญกว่าคำว่าพี่น้องเลย" ผมอึ้งกับสิ่งที่ไอ้ต้าพูด ทุกอย่างมันบอกชัดเจนว่า ไอ้ต้ากับผมใจตรงกัน หุหุหุ
"งั้นก็ต้องเรียนภาษาไทยใหม่แล้วสิ" ผมพูดยิ้มๆ ไอ้ต้ามันคงงงหันมาถาม "อะไรนะ" ผมจับมือไอ้ต้าข้างที่เข้าเฝือกอ่อนไว้พูดเสียงดัง "ก็ต้องบัญญัติความหมายของคำว่าพี่น้องใหม่ไง แปลว่าแฟนที่เปิดเผยไม่ได้" ไอ้ต้าหัวเราะเบาๆ "ถ้าใครถามก็บอกว่า... เราเป็นพี่น้องกันคร้าบบบบบ"....เราเป็นคนเชียงใหม่เหมือนกันคร้าบบบบบ อุ้ย ไม่ใช่ละ เดี๋ยวคนเข้าใจผิดกันทั้งประเทศ กูไม่ใช่คู่พี่น้องนัทต้อลนาโว้ย (แฟนคลับอย่ามาตื๊บผมน้า) คำจำกัดความของคำว่าพี่น้องแต่ละคนไม่เหมือนกันเว้ย
ระหว่างทางกลับบ้าน ผมกับไอ้ต้าช่วยกันคิดคำจำกัดความความรักแบบพี่น้องออกมา อย่างที่จะบอกนี่ล่ะครับ
นิยามรักของลุงต้ากับป้าต้น (ชื่อนี้ไอ้ต้ามันเป็นคนคิด เกลียดแม่งจริงๆ เลย)
"ความลับของความรัก ใครมาทักบอกพี่น้อง รู้กันเพียงเราสอง ว่าพี่น้องท้องติดกัน เย้"
เรากลับมาถึงบ้านก็ดึกพอควรแล้ว ก็มัวไปเสียเวลาที่คอนโดไอ้เชนโดยไม่ได้อะไรเลย เงินสักบาทก็ไม่ได้ แม่งเซ็ง ผมเปิดประตูบ้านตอนนี้ใจเริ่มนึกอะไรบางอย่างขึ้นมา "กูอยู่กับไอ้ต้าสองคนนี่หว่า พ่อกับไอ้โตก็ไม่อยู่" ทะลึ่งอีกแล้วมึงไอ้ต้น อย่าไปคิดสิ ข่มไว้ๆๆๆๆ ใจต้องแข็งไว้ แข็งไว้ เย็นไว้ แข็งไว้ แข็งไว้ แข็งไว้ แข็งแว้ววววววววววววววว แม่งเอ้ย ไหนมึงบอกจะไม่คิดแล้วควยแข็งทำถ้วยอะไรวะ ผมเปิดประตูบ้านเสร็จก็ยืนค้างอยู่ตรงประตู ไอ้ต้าที่เดินตามต้องสะกิด มันทำหน้างงๆ แต่กูรู้ตัวเลยว่าหน้ากูตอนนั้นหื่นแดกมาก
ผมเดินตามไอ้ต้าไปที่ห้อง ภาพที่คิดไว้เมื่อกี้ยิ่งชัด นอกจากพ่อกับไอ้โตไม่อยู่แล้ว กูยังต้องนอนเตียงเดียวกับไอ้ต้าอีก ขัยติไว้ลูก ขันติ ขันติ ขันติ ขันแว้วววววววว จุ๊กกรู๊วววววววว ด้วย อ๊อยๆๆๆๆ กูจะบ้าตาย แม่งกางเกงกูก็ไม่ได้เปลี่ยน ของไอ้เชนแม่งใส่แล้วเห็นควยชัดดีชิบหาย ผมเดินโก่งตูดตามไป ไอ้ต้าหยุดยืนหน้าห้องเพื่อเปิดประตู แต่ไอ้ต้นเบรคแตกดับเครื่องชนก้นมันเต็มๆ จนไอ้ต้าหันมามอง พอมันเห็นควยกูที่แข็งอยู่ภายใต้ร่มผ้ากับหน้าหื่น ไอ้ต้าเผ่นผลุงออกมายืนหน้าห้องไอ้โต "คืนนี้กูนอนห้องไอ้โตก็ได้ จะได้ไม่กวนมึง" เหี้ยเส่ ไหนบอกว่ารักกูไง มึงจะเผ่นทำไม
"ไม่อ่ะ มึงต้องนอนห้องนี้กับกูเท่านั้น" ผมแกล้งสั่งเสียงแข็ง ได้ผล ไอ้ต้าเดินตามผมเข้าห้องตาปริบ "แต่.." ไอ้ต้าอ้าปากค้าง "ไม่มีแต่ ไม่มีต่อรอง กูเป็นน้องมึงต้องยอม" ผมรีบพูดจนมันยอมเงียบ ไอ้ต้ายืนอยู่หน้าตู้สีหน้ามันมองผมไม่ไว้ใจ ผมแกล้งเดินปรี่ไปที่ตู้เสื้อผ้า มันรีบกระโดดหลบ "เดี่ยวกูไปอายน้ำก่อนนะ" ผมพูดทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผลัดผ้าขนหนูแล้วเดินไปอาบน้ำอย่างไว แต่ขัดทุกซอกทุกหยักที่มีสะอาดนะเว้ย
ระหว่างที่ผมนุ่งผ้าเช็ดตัว ใจนึกถึงวันแรกที่ผมกับไอ้ต้าชักว่าวด้วยกันครั้งนั้น ขำมันว่ะแม่งเสือกจำหน้าจำควยกูได้ติดตา แล้วผมก็นึกอะไรขึ้นมาได้ ว่าแล้วปั่นควยตัวเองให้แข็ง งานถนัดกูอยู่แล้ว ไม่ถึงนาทีแม่งก็แข็งทันใจชิบ ผมเดินออกจากห้องน้ำช้าๆ ปล่อยควยแหวกชายผ้าขนหนูที่นุ่งอยู่ออกมา ไอ้ต้าก็เปลี่ยนเป็นผ้าขนหนูแล้วเหมือนกัน มันกำลังเก็บของที่รกอยู่ตามพื้น มันเลยยังไม่ทันเห็นผม ผมแอบใช้โอกาสนี้สำรวจรูปร่างมัน ไอ้ต้ากับผมแม้จะไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ แต่คนส่วนใหญ่จะไม่แปลกใจ เพราะทั้งความสูง ทั้งสีผิวไม่ต่างกัน หน้าตาก็เป็นไอ้ตี๋ทั้งคู่ ถ้าพูดแบบไม่เข้าข้างตัวเองก็ต้องบอกว่าไอ้ต้ามันหล่อกว่ากูอีก แต่ถ้าพูดเข้าข้างตัวเองล่ะก็ หุหุ ไอ้ต้ามันก็หล่อกว่าอยู่ดี แล้วมึงจะพูดทำไมวะไอ้ต้น
ไอ้ต้ามันคงรู้ตัวว่ามีคนมองอยู่มันเลยเงยหน้ามาดู แล้วมันก็ต้องอึ้ง เป็นใครไม่อึ้งก็แย่แล้ว เห็นไอ้บ้าคนนึงยืนควยแข็งโด่โผล่ผ้าขนหนู หน้าตาหื่นกามน้ำลายไหลย้อย เป็นพวกมึงไม่อึ้งเหรอ ผมเห็นมันจ้องอย่างนั้น ความคิดเลวๆ (เรื่องถนัดอีกอย่างของกู) แล่นแปล๊บเข้ามาในหัว
"ไอ้ต้า กูเงี่ยนว่ะ ควยแข็งจนปวดไปหมดแล้ว มึงช่วยสอนกูชักว่าวหน่อย กูชักว่าวไม่เป็น"
"ห้าหมื่น ให้ทำอะไรบ้างอ่ะ" ผมถามอย่างสนใจโดยไม่ได้มองสายตาเขียวๆของไอ้ต้าข้างหลังเลย ไอ้ห่าต้นเอ้ย ไม่รู้เลยว่าพายุกำลังก่อตัวอยู่ข้างหลังมึงแล้ว ไม่ใช่พายุธรรมดาด้วยนะมึง พี่คนนั้นยิ้มแสยะ "ทุกอย่าง อมดูด ประตูหลัง พี่จะทำอะไรก็ได้ ถือว่าซื้อขาดเลย ใช้ได้ทั้งตัว" แม่งเอ้ย ออปชั่นนี้ไม่ไหววะ กูน่วมแน่ "ขอไม่ให้ทำบางอย่างคิดเท่าไหร่คับ" อ้าว ไอ้ต้น ใจคอมึงจะขายกินให้ได้ว่างั้น กำลังรอคอยพี่แกคำนวณก์มีมือแข็งๆกระชากคอเสื้อผมอย่างแรงจนผมหงายหลัง
"ไอ้ต้น กลับบ้านเดี๋ยวนี้" เสียงไอ้ต้าคำราม พร้อมๆกับลากผมออกจากห้อง ผมพยายามดิ้นรน ไม่ได้อยากกลับไปขายต่อนะเว้ย แต่ไอ้ต้ามันเล่นลากจนผมเซแซ่ดๆตามมันไป ไอ้ห่านี่เอาแรงมาจากไหนวะ ขนาดมือมันเจ็บข้างนึงนะ ผมพยายามยื้อไว้ "ไอ้ต้าาาาาาาา ปล่อยกูก่อนนนนนนนนนน เสื้อผ้ากูในห้องยังไม่ได้เอามาเลย" ไอ้ต้าหยุดยืนมองหน้ากูที่หอบแฮ่ก "จะไปเอาเสื้อผ้าหรือจะไปถอดเสื้อผ้าให้ใครเอา" ชะอุ๋ย ตาเขียวปั๊ดเลย แม่งหวงน้องหรือหึงผัวแน่วะเนี่ย สายตาคมกริบของมันบ่งบอกชัดเจน "แน่จริงก็ลองเส่" แล้วใครจะไปกล้ากับมันวะ
"ช่างมัน เดี๋ยวกูซื้อให้ใหม่" ไอ้ต้าพูดเน้นๆ แล้วลากผมไปถึงหน้าลิฟท์ อีพี่คนนั้นวิ่งกระหืดกระหอบพุงกระเพื่อมมา "อย่าเพิ่งไป คุยกันก่อนสิ" ผมจะอ้าปากแต่ไม่ทันแล้ว ไอ้ต้าส่งปลายตีนจิ้มพุงกระเพื่อมนั้นจนหงายหลังลงไปกอง ก่อนเตะไซด์คิกเข้าหว่างขา ไม่รู้ว่าโดนบอลลูกไหน แต่กูหลับตาปี๋เลย คิดในใจงานนี้ไม่แตกก็ฟีบแบนแต๊ดแต๋แน่ๆ
ไอ้ต้าลากผมมาถึงรถ ผมก็ยืนนิ่ง กลัวมันอ่ะดิถามได้ ไอ้ต้าคว้ากุญแจเปิดรถแล้วผลักผมเข้าไป ก่อนจะมานั่งที่คนขับ ผมไม่กล้าสบตามันเลย ระหว่างทางกลับบ้านเพราะหน้ามันโคตรโหดเลยตอนนี้ ชิบหายเอ๊ย ความซวยแม่งไปไหนไม่เป็นหรือไงวะ มาเคาะประตูบ้านกูอยู่เรื่อย ว่างไม่ได้งานเข้าตลอด นั่งๆอยู่ แอบเหล่มันไปที แม่งเหล่กลับซะกูหัว(คน)หดเลย เอาวะ เป็นไงเป็นกันถามแม่งให้รู้เรื่องไปดีกว่า
"มึงเป็นไรอ่ะ หึงกูเหรอ" โอ้ววว ไอ้ต้น เอ็งมั่นมาก กล้าพูดเนอะ หน้าอย่างมึงใครจะมาหึง "สัดเส่ ใครจะไปหึงน้องตัวเองวะ" เห็นป่ะ กูบอกแล้วว่าใครจะไปหึงมึง พูดจายังกะบ้านไม่มีกระจก "อ้าว หรือว่าหวงกู" ผมถามต่อ เอาสิวะ ดูสิมันจะตอบว่าไง "หวงทำไม มึงไม่ได้เป็นไรกับกูซะหน่อย" อ้าวไอ้ต้า เมื่อกี้บอกกูเป็นน้องแท้ๆ แป๊บเดียวเสือกบอกว่ากูไม่ใช่ ไม่บอกว่ากูเป็นหมาไปเลยล่ะ "หน้าหมาๆ อย่างมึงจะเป็นอะไรกะกู" โอ้ว ไอ้เหี้ย ขอบใจว่ะ
"จริงอ่ะ ไม่เป็นอะไรกันจริงเหรอ" ผมถามย้ำเน้นทุกคำทั้งประโยค ไอ้ต้านิ่งอึ้งไป แม่งช็อกตายไป ปล่าววะ "ไอ้ต้า ว่าไงวะ" ไอ้ต้าถอนหายใจก่อนเปิดไฟเลี้ยวแล้วเอารถจอดข้างทาง "มึงว่าเราจะเป็นอะไรกันได้วะ" มันนิ่งไปอีก ก่อนจะพูดต่อ "มึงลองคิดดูดิว่าถ้าพ่อรู้จะเป็นยังไง" ผมจุกอกขึ้นมาทันที พ่อบอกเสมอว่าให้พวกเรารักกัน แต่พ่อคงไม่ได้อยากให้เรารักกันแล้วมีอะไรกันขนาดนี้หรอก "มึงรู้อะไรป่ะ ตอนแรกกูกะจะบอกพ่อว่ะ" ผมบอกไอ้ต้าไปตามตรงเรื่องที่คิดว่าจะสารภาพสิ่งที่ทำผิดไปให้พ่อรู้ ไอ้ต้าทำหน้าตกใจ "อย่านะ พ่อเล่นเละแน่ อย่าให้พ่อรู้เชียวนะมึง" ผมพยักหน้านึกในใจว่าเราจะปิดเรื่องนี้ไปได้นานสักเท่าไหร่กันเชียว
"แล้วเรื่องของมึงกะกูอ่ะ" ผมถามไอ้ต้าต่อ "จะให้มันเป็นต่อไปยังไง" ไอ้ต้านั่งคิดก่อนตอบมาเสียงเบา "เป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมนะต้น" เสียงไอ้ต้าสั่นบ่งบอกให้รู้ว่ามันก็ฝืนใจที่ต้องพูดออกมา ผมใจหายแว๊บเลย ทำไมความรู้สึกมันช่างแตกต่างกับที่กูคิดจะบอกเลิกพี่ดิวและขอพี่ดิวเป็นพี่น้องกันลิบลับ "แต่..." ผมพูดได้แค่นั้นแล้วก็ต้องกลืนน้ำลายลง ความรู้สึกบางอย่างที่ถูกสะสมในเบื้องลึกมานานหลายปีกำลังถูกงมขึ้นมาจากทะเลหัวใจที่ดำมืด เวิ้งว้าง "ช่างมันเหอะ ไม่มีอะไร" ผมตอบเบาๆ หันหน้าออกสู่กระจกข้าง "เป็นพี่น้องอ่ะดีแล้ว ถึงยังไงพี่น้องมันก็ตัดกันไม่ขาด จริงไหม" ไอ้ต้าพูดก่อนเอามือมาขยี้หัวผม ผมยิ้มแห้งๆให้มันก่อนที่มันจะเลื่อนรถออกไป
ไอ้ต้าคงเห็นว่าผมนิ่งเงียบไปตลอดทางมันก็พยายามชวนคุย ในใจผมตอนนี้คุณธรรมกับความรู้สึกตีกันให้มั่ว ต่างฝ่ายต่างอ้างเหตุผลมาหักล้างกันจนใจผมเต้นไม่เป็นส่ำ ผมถอนหายใจหลายครั้งจนไอ้ต้ามันคงสังเกตเห็น มันเอามือตบบ่าผมเบาๆแล้วพูดขึ้นมา "บางครั้งคนเราก็ยึดติดกับอะไรมากไป มันก็ทุกข์ใจอย่างนี้แหละ ปล่อยวางมั่งก็ได้ไอ้น้อง คนที่รักกันไม่จำเป็นต้องอยู่ในสถานะเดียวนี่หว่า คำว่าแฟนน่ะ มันไม่เห็นจะยิ่งใหญ่หรือสำคัญกว่าคำว่าพี่น้องเลย" ผมอึ้งกับสิ่งที่ไอ้ต้าพูด ทุกอย่างมันบอกชัดเจนว่า ไอ้ต้ากับผมใจตรงกัน หุหุหุ
"งั้นก็ต้องเรียนภาษาไทยใหม่แล้วสิ" ผมพูดยิ้มๆ ไอ้ต้ามันคงงงหันมาถาม "อะไรนะ" ผมจับมือไอ้ต้าข้างที่เข้าเฝือกอ่อนไว้พูดเสียงดัง "ก็ต้องบัญญัติความหมายของคำว่าพี่น้องใหม่ไง แปลว่าแฟนที่เปิดเผยไม่ได้" ไอ้ต้าหัวเราะเบาๆ "ถ้าใครถามก็บอกว่า... เราเป็นพี่น้องกันคร้าบบบบบ"....เราเป็นคนเชียงใหม่เหมือนกันคร้าบบบบบ อุ้ย ไม่ใช่ละ เดี๋ยวคนเข้าใจผิดกันทั้งประเทศ กูไม่ใช่คู่พี่น้องนัทต้อลนาโว้ย (แฟนคลับอย่ามาตื๊บผมน้า) คำจำกัดความของคำว่าพี่น้องแต่ละคนไม่เหมือนกันเว้ย
ระหว่างทางกลับบ้าน ผมกับไอ้ต้าช่วยกันคิดคำจำกัดความความรักแบบพี่น้องออกมา อย่างที่จะบอกนี่ล่ะครับ
นิยามรักของลุงต้ากับป้าต้น (ชื่อนี้ไอ้ต้ามันเป็นคนคิด เกลียดแม่งจริงๆ เลย)
"ความลับของความรัก ใครมาทักบอกพี่น้อง รู้กันเพียงเราสอง ว่าพี่น้องท้องติดกัน เย้"
เรากลับมาถึงบ้านก็ดึกพอควรแล้ว ก็มัวไปเสียเวลาที่คอนโดไอ้เชนโดยไม่ได้อะไรเลย เงินสักบาทก็ไม่ได้ แม่งเซ็ง ผมเปิดประตูบ้านตอนนี้ใจเริ่มนึกอะไรบางอย่างขึ้นมา "กูอยู่กับไอ้ต้าสองคนนี่หว่า พ่อกับไอ้โตก็ไม่อยู่" ทะลึ่งอีกแล้วมึงไอ้ต้น อย่าไปคิดสิ ข่มไว้ๆๆๆๆ ใจต้องแข็งไว้ แข็งไว้ เย็นไว้ แข็งไว้ แข็งไว้ แข็งไว้ แข็งแว้ววววววววววววววว แม่งเอ้ย ไหนมึงบอกจะไม่คิดแล้วควยแข็งทำถ้วยอะไรวะ ผมเปิดประตูบ้านเสร็จก็ยืนค้างอยู่ตรงประตู ไอ้ต้าที่เดินตามต้องสะกิด มันทำหน้างงๆ แต่กูรู้ตัวเลยว่าหน้ากูตอนนั้นหื่นแดกมาก
ผมเดินตามไอ้ต้าไปที่ห้อง ภาพที่คิดไว้เมื่อกี้ยิ่งชัด นอกจากพ่อกับไอ้โตไม่อยู่แล้ว กูยังต้องนอนเตียงเดียวกับไอ้ต้าอีก ขัยติไว้ลูก ขันติ ขันติ ขันติ ขันแว้วววววววว จุ๊กกรู๊วววววววว ด้วย อ๊อยๆๆๆๆ กูจะบ้าตาย แม่งกางเกงกูก็ไม่ได้เปลี่ยน ของไอ้เชนแม่งใส่แล้วเห็นควยชัดดีชิบหาย ผมเดินโก่งตูดตามไป ไอ้ต้าหยุดยืนหน้าห้องเพื่อเปิดประตู แต่ไอ้ต้นเบรคแตกดับเครื่องชนก้นมันเต็มๆ จนไอ้ต้าหันมามอง พอมันเห็นควยกูที่แข็งอยู่ภายใต้ร่มผ้ากับหน้าหื่น ไอ้ต้าเผ่นผลุงออกมายืนหน้าห้องไอ้โต "คืนนี้กูนอนห้องไอ้โตก็ได้ จะได้ไม่กวนมึง" เหี้ยเส่ ไหนบอกว่ารักกูไง มึงจะเผ่นทำไม
"ไม่อ่ะ มึงต้องนอนห้องนี้กับกูเท่านั้น" ผมแกล้งสั่งเสียงแข็ง ได้ผล ไอ้ต้าเดินตามผมเข้าห้องตาปริบ "แต่.." ไอ้ต้าอ้าปากค้าง "ไม่มีแต่ ไม่มีต่อรอง กูเป็นน้องมึงต้องยอม" ผมรีบพูดจนมันยอมเงียบ ไอ้ต้ายืนอยู่หน้าตู้สีหน้ามันมองผมไม่ไว้ใจ ผมแกล้งเดินปรี่ไปที่ตู้เสื้อผ้า มันรีบกระโดดหลบ "เดี่ยวกูไปอายน้ำก่อนนะ" ผมพูดทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผลัดผ้าขนหนูแล้วเดินไปอาบน้ำอย่างไว แต่ขัดทุกซอกทุกหยักที่มีสะอาดนะเว้ย
ระหว่างที่ผมนุ่งผ้าเช็ดตัว ใจนึกถึงวันแรกที่ผมกับไอ้ต้าชักว่าวด้วยกันครั้งนั้น ขำมันว่ะแม่งเสือกจำหน้าจำควยกูได้ติดตา แล้วผมก็นึกอะไรขึ้นมาได้ ว่าแล้วปั่นควยตัวเองให้แข็ง งานถนัดกูอยู่แล้ว ไม่ถึงนาทีแม่งก็แข็งทันใจชิบ ผมเดินออกจากห้องน้ำช้าๆ ปล่อยควยแหวกชายผ้าขนหนูที่นุ่งอยู่ออกมา ไอ้ต้าก็เปลี่ยนเป็นผ้าขนหนูแล้วเหมือนกัน มันกำลังเก็บของที่รกอยู่ตามพื้น มันเลยยังไม่ทันเห็นผม ผมแอบใช้โอกาสนี้สำรวจรูปร่างมัน ไอ้ต้ากับผมแม้จะไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ แต่คนส่วนใหญ่จะไม่แปลกใจ เพราะทั้งความสูง ทั้งสีผิวไม่ต่างกัน หน้าตาก็เป็นไอ้ตี๋ทั้งคู่ ถ้าพูดแบบไม่เข้าข้างตัวเองก็ต้องบอกว่าไอ้ต้ามันหล่อกว่ากูอีก แต่ถ้าพูดเข้าข้างตัวเองล่ะก็ หุหุ ไอ้ต้ามันก็หล่อกว่าอยู่ดี แล้วมึงจะพูดทำไมวะไอ้ต้น
ไอ้ต้ามันคงรู้ตัวว่ามีคนมองอยู่มันเลยเงยหน้ามาดู แล้วมันก็ต้องอึ้ง เป็นใครไม่อึ้งก็แย่แล้ว เห็นไอ้บ้าคนนึงยืนควยแข็งโด่โผล่ผ้าขนหนู หน้าตาหื่นกามน้ำลายไหลย้อย เป็นพวกมึงไม่อึ้งเหรอ ผมเห็นมันจ้องอย่างนั้น ความคิดเลวๆ (เรื่องถนัดอีกอย่างของกู) แล่นแปล๊บเข้ามาในหัว
"ไอ้ต้า กูเงี่ยนว่ะ ควยแข็งจนปวดไปหมดแล้ว มึงช่วยสอนกูชักว่าวหน่อย กูชักว่าวไม่เป็น"
POSTED BY TONETAR AT
*****************************************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น