วันนี้ไปหาหลานมา น่ารักเว้ยยย
เล่นซะกูกับไอ้ต้าอยากมีลูกเลย ติดอยู่นิดเดียวตรงที่ว่ากูไม่มีมดลูก ไม่งั้นนะมึง......
**********************************************************
ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 142
"เดี๋ยวก่อนต้น ฝนยังไม่ได้ถามเรื่องพี่ต้าเลย" แสรดดดดดดดดดดดดด มายุ่งอะไรกับผัวกูวะ "ทำไม ไอ้ต้าทำไม" ผมถามกลับแบบฉุนๆ แม่งตั้งแต่โดนไอ้ต้าเย็ดมา โฮโมนเพศหญิงมันเยอะขึ้นหรือไงวะเนี่ย สงสัยกูต้องเอากล้วยกูออกหากินบ้างแล้ว
ผมกลับไปนั่งจ้องหน้าฝนที่ตอนนนี้หน้าแดงเป็นลูกตำลึง "คือ... ฝนจะถามว่า.." ว่าอะไรวะ บอกมาก่อนกูจะของขึ้นนะมึง "พี่ต้ามีแฟนหรือยังอ่ะต้น" ไอ้ฝนมันพูดออกมาจนได้หลังจากอ้ำอึ้ง ผมจ้องมันแบบเคืองๆ "มีแล้ว รักกันมากด้วย" ไอ้ต้น เสียงมึงอ่ะ ลดความหึงหน่อยเหอะ เดี๋ยวมันก็จับได้กันพอดี
"ว้าาา จริงอ่ะ มีแฟนแล้วจริงเหรอ แย่จัง" ไอ้ฝนบ่นออกมาดังๆ ทำไมวะ ไอ้ต้ามันมีแฟนแบบกูแล้วมันแย่ตรงไหนพูดดีๆนะมึง "ทำไม ชอบไอ้ต้าเหรอ" ผมถามเสียงแข็ง ฝนยิ้มอายๆ "พี่ต้าน่ารักดี ฝนก็แค่อยากเป็นน้องสาว" เฮ่ยยยย ไม่ได้ๆ น้องสาวก็อันตราย ขนาดกูเป็นน้องชายกูยังไม่รอดเลย
"อ้าว แล้วฝนรู้จักไอ้ต้ามันได้ไง" ผมถามสิ่งที่ยังสงสัย ฝนทำหน้าเอ๋อก่อนจะพูด "อุ้ย ฝนลืมไปว่านัดเพื่อนไว้ ต้องไปแล้วนะต้น เดี๋ยววันหลังมาคุยด้วยใหม่" อ้าวเฮ้ย อยู่ดีๆ มาบอว่าชอบแฟนกูแล้วก็หนีไปเนี่ยนะ มันจะง่ายไปหน่อยนะมึง
"ต้น ฝากบอกพี่ต้าด้วยนะ ว่ามีคนคิดถึง" ไอ้ฝนพูดก่อนจะวิ่งจากไป ผมมองอย่างอึ้งๆ ทำไมมันต้องอายกูด้วยวะกะอีแค่กูอยากรู้ว่ามึงรู้จักไอ้ต้าได้ไง "เดี๋ยวฝน" ไม่ทันแล้ว ฝนวิ่งไปโน่นแล้ว ที่กูเรียกไว้ไม่ได้อยากจะคุยกับมันต่อหรอก แต่ไอ้ฝนมันทำสมุดฉีกเล่มเล็กตก
ผมเดินไปหยิบสมุดเล่มนั้นช้าๆ หน้าปกเป็นลายการ์ตูนคุ้นตา ผมใจเต้นแรงเปิดสมุดเล่มนั้น ร่องรอยของกระดาษที่ถูกฉีกบนต้นขั้ว บ่งบอกว่าสมุดเล่มนี้ถูกใช้งานมาแล้วพอสมควร ที่เตะตาผมก็คือลายการ์ตูนจางๆบนหน้ากระดาษที่เหมือนกันกับบนจดหมายน้อยที่ผมได้รับอยู่ทุกวัน
ผมถือวิสาสะ หรือแปลง่ายๆว่าเสือก เปิดสมุดของฝนไปเรื่อยๆ ทุกหน้าว่างเปล่ายกเว้นหน้าสุดท้ายที่มีลายมือเขียนแล้วขีดฆ่าลบคำที่ผิดเหมือนจะซ้อมเขียน ผมมั่นใจขึ้นทันทีเมื่อเห็นลายมือของฝน เป็นลายมือเจ้าของจดหมายน้อยชัดเจน
ผมหันซ้ายหันขวาไม่เห็นใครอยู่ตรงนั้นเลยวางสมุดทิ้งไว้ที่เดิม ไอ้ฝน แกเองเรอะที่มาเขียนชอบกู แล้วไปๆมาๆกลายเป็นชอบแฟนกูซะงั้น ท่าทางเรียบร้อยไม่น่าเสี้ยนควยเลย ผมเดินไปนึกอะไรไปเรื่อยเปื่อย แต่แล้วก็หยุดคิดถึงอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
"พี่เจค เป็นไงบ้างเรียนยัง?" ผมส่งเสียงไปตามโทรศัพท์ ไอ้เจคยังงัวเงียเหมือนยังไม่ตื่นดี "อะไรวะต้น โทรหากูแต่เช้าเลย" เช้าเหี้ยไรล่ะ ชาวบ้านเขาทำมาหากินกันแล้ว "เอ่อ คือพี่เจค ผมขอเบอร์จอยหน่อยสิ" ผมบอกสิ่งที่ต้องการไป "เอาไปทำไมวะ" แล้วเสือกอะไรกับกูละกูขอมึง มึงก็ให้มาเหอะแล้วกูจะไปทำห่าไรมันเรื่องของกู
"อ่อ พอดีเจอเพื่อนที่ไปประกวดด้วยกัน แล้วเขาอยากเจอจอยน่ะ" ผมโกหกไป ไอ้เจคเงียบไปสักครู่ ก่อนส่งเสียงมา "เอ้า จดเบอร์นะ" เรียบร้อยยยย เสร็จแน่ไอ้จอย แต่เอ๊ะ เสียงใครอยู่กับไอ้เจควะ หุหุ ไอ้แมคแหงๆ "พี่เจคคร้าบบบ ในฐานะที่ต้นมีประสบการณ์มาก่อน อย่าเอาพี่แมคตอนหลับนะคร้าบบบบ เดี๋ยวมันเกิดครางชื่อคนอื่นจะเกิดปัญหาครอบครัว" ผมพูดไปหัวเราะไป ไอ้เจคส่งเสียงกลับมาคำเดียว "ไอ้เหี้ย"
วันนั้นทั้งวันจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไหร่ ฝนมันชอบไอ้ต้าเหรอวะ แต่มันเคยทำเหมือนชอบกูนิ งงกับมันจริงๆเลย หรือว่าจะเอาสองหน่อเลยวะ ฮึ่ยยย ส่วนจอย ปากมากนักนะแก อย่านึกว่าอยู่เชียงรายแล้วจะรอดนะมึง ปากดีอย่างนี้ต้องเอากล้วยยัดปากซะให้เข็ด
พอตอนเย็น ผมก็มาซ้อมบาสตามปรกติ แต่พอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็เจอเข้ากับฝนที่นั่งอยู่ตรงอัฐจรรย์ วันนี้แม่งมาแรงเว้ย มานั่งรอกูเลยเหรอมึง เอ๊ะ หรือว่ามันมารอ................ แสรดดดดดดดดดดด ไอ้ต้าเรอะ มึงมารอไอ้ต้าเรอะ เชี่ยเส่ ไม่ยอมนะเว้ย
"เอ้าเข้าแถวได้แล้ว" เสียงพี่ป้องดังแหวกอากาศออกมา ผมหยุดสายตาที่มองฝนอย่างเคืองๆไว้แค่นั้น ก่อนที่จะหันกลับมาตั้งสติกับพี่ป้อง "หลังจากที่พวกคุณได้ซ้อมตลอดสองสัปดาห์ที่ผ่านมา" นั่นไง ไอ้ต้ามาโน่นแล้ว เดินหล่อเหลือเฟือมาเลยนะมึง แถมไอ้พวกสาวๆ ที่มาซ้อมลีดมันยังซุบซิบกันอีก อย่านะมึง
"คนที่ผมประกาศชื่อ คือคนที่ติดทีมบาสเกตบอลของมหาลัยนะครับ ส่วนคนที่ไม่มีชื่อ ก็จะเป็นทีมสำรอง" พี่ป้องพูดอีก แต่สายตากูยังมองไอ้ต้า ที่โบกมือให้ผมแต่ไกล ผมเหล่ไปทางที่ฝนนั่งอยู่ เหี้ย จริงด้วย มันหันมองไอ้ต้าอย่างสนใจ นึกว่าสวยแล้วไอ้ต้ามันจะชอบเหรอ สัดแม่ง ไปไกลๆแฟนกูเลยนะเว้ยย
ผมจ้องมองไอ้ฝนที่ตอนนี้กำลังลุกขึ้นเดินไปทางไอ้ต้าอย่างอาฆาต แม่งอยากมีผัวมากขนาดนี้เลยเหรอวะ "เหี้ย" ผมหลุดปากออกมาเบาๆ เพราะตอนนี้ฝนมันนั่งลงข้างๆไอ้ต้า แล้วก็เริ่มพูดคุยกับไอ้ต้าที่ยังทำหน้างงๆ ผมสูดหายใจเข้าเต็มปอดเพื่อระงับความรู้สึก แต่ยังไม่ทันหายโกรธหัวไอ้ต้นก็โดนฟาดดังเพี้ยะ
"ไม่ได้ยินหรือไง นายธนากร ผมเรียกชื่อคุณไม่ได้ยินหรือไง" เสียงพี่ป้องดังขึ้นข้างตัว ผมเงยหน้ามองงงๆ เรียกกูว่าอะไรวะ "ไอ้ต้น มึงติดตัวจริง ไปเข้าแถวตรงโน้น" เสียงไอ้ทักที่อยู่ข้างหลังไล่ผม ผมมองงงๆ อ้าว กูเองนี่หว่าที่ชื่อธนากร เรียกไอ้ต้นมาตั้งนานจนลืมชื่อจริงไปแล้ว
ผมเหลือบมองไอ้ต้าที่หันมามองผมอย่างสนใจ ก่อนจะเดินไปเข้าแถวกับกลุ่มเพื่อนที่ติดตัวจริงมาก่อนแล้ว ไอ้ต้าหันมาทำปากถาม "ติดเปล่า?" จะเหลือเหรอ ไอ้ต้นซะอย่าง ผมทำนิ้วมือเป็นสัญลักษณ์ OK ให้ไอ้ต้าที่กระโดดอย่างดีใจ
"ไอ้บ้าที่ไหนมากระโดดโลดเต้นอยู่วะ สงสัยเมียมันจะท้อง" เสียงไอ้ทักดังขึ้นข้างตัว มันก็ติดตัวจริงเหมือนกัน "กูรออยู่ว่าเมื่อไหร่ทีมเราจะแข่งกับทีมของม.... บ้าง" ผมพูดยิ้มๆ เพราะรู้จากไอ้ต้ามาว่าไอ้น้องโทนมันก็เป็นนักบาสของมหาลัยไอ้ต้าเหมือนกัน ไอ้ทักหันมามอง ผมเลยพูดต่อ "ฝากไปบอกเบอร์หกทีมนั้นด้วยนะ ถ้าแข่งกันเมื่อไหร่ กูจะเอาเบอร์แปดครึ่งเสียบให้มิดด้ามเลย"
"พวกที่ติดตัวจริง มาเข้าแถวตรงนี้" เสียงพี่ป้องดังอีกทำเอาไอ้ทักที่ลังจะอ้าปากสวนผมกลับต้องชะงัก ผมเหลือบมองไอ้ต้าที่ยังมองผมอย่างสนใจ เหอๆ อย่างน้อยมันก็ไม่ได้หันไปคุยกับไอ้ฝนเลยละวะ ให้มันรู้ซะบ้างว่าไผเป็นไผ หอยหรือจะมาสู้ถั่วดำ มีโปรตีน อิ่มสบายท้องกว่าตั้งเยอะ
พี่ป้องเรียกพวกผมไปอธิบายกฏระเบียบยืดยาว ตอนนี้ผมมองไม่เห็นไอ้ต้าแล้วเพราะยืนหันหลังให้พอหันกลับไปอีกที ไอ้ต้าก็นั่งอยู่คนเดียวแล้ว ผมเลยซ้อมต่ออย่างสบายใจจนเลิก พอเลิแถวผมก็วิ่งตื๋อไปหาไอ้คุณผัวอย่างเร็ว
"ไปฉลองกันดีกว่าต้น" ไอ้ต้าบอกผมเสียงใส ไอ้ดีใจอ่ะกูก็ดีใจอยู่ แต่ไปฉลองเดี๋ยวพ่อมึงก็เพ่นกะบาลอีกหรอก คราวก่อนยังไม่เข็ดรึไง "แล้วฝนไปไหนแล้ว" ผมถามไอ้ต้า มันก็มองหน้าผม "กลับไปแล้ว" ไอ้ต้าตอบเสียงเรียบ แต่ตายังจ้องผมไม่วางตา "มีอะไรเปล่าเนี่ย ทำไมทำหน้าแบบนั้น" หน้าแบบไหนวะที่กูทำ "อ่อ ไม่มีอะไร คุยอะไรกันบ้างล่ะ" ผมนั่งลงข้างๆไอ้ต้าเพื่อจะถอดรองเท้า
ไอ้ต้าเหล่มามองผม "ดีใจจัง" อ้าวเหี้ยสิ กูรู้แล้วว่าดีใจเรื่องที่กูติดทีมบาส แต่ทำไมมึงไม่ตอบคำถามกู เอ๊ะหรือว่ามึงดีใจที่ฝนมาคุยด้วย "ดีใจเรื่องอะไร" ผมถามเสียงแข็ง ไอ้ต้ายิ้มยั่ว "ดีใจที่ต้นหึงน่ะสิ นานๆได้เห็นที น่ารักจัง" อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เขินเว้ยยย ผมอายม้วนเอาถุงเท้าปาใส่หน้าไอ้ต้า
"ใครว่าหึง อย่างมึงอ่ะไม่มีปัญญาได้เอาไอ้ฝนหรอก" ผมพูดสิ่งที่ตรงข้ามกับความคิด ไอ้ต้าหัวเราะอารมณ์ดี "อือ กูก็ว่างั้น" ไอ้ต้ายังยิ้มแต่ก็พูดต่อ "กูมันไม่หล่อเหมือนมึงนี่หว่า ฝนมันก็เลยให้แค่เบอร์โทร ไม่ยอมให้กูเอาสักที" แสรดดดดดดดดดดดดดดดดดด มึงได้เบอร์มันมาด้วยเรอะ ผมจ้องมองไอ้ต้าที่ชูกระดาษแผ่นนึงขึ้นมา
ผมกระชากกระดาษแผ่นนั้นมาดู ฝน XX-XXXXXXX แสรดดดดดดดดดดดดดดดดด เบอร์มือถือจริงๆด้วย ให้ไว้เพื่ออะไรวะ ถ้ามันไม่คิดอะไรมันไม่ให้หรอก "ทิ้งไปก็สิ้นเรื่อง ไม่ต้องไปสนใจ" ไอ้ต้าดึงกระดาษแผ่นนั้นกลับพร้อมขยำจะทิ้ง "เดี๋ยว" ผมร้องบอกไอ้ต้า ในหัวเริ่มคิดอะไรเลวๆได้อีกแล้ว ในเมื่อมันเสี้ยนควยขนาดนั้น ต้นต้ามหาชนก็พร้อมให้บริการ
"เก็บเอาไว้ก่อน เผื่อใช้ประโยชน์" ผมบอกไอ้ต้าที่นั่งงงๆ ไอ้ต้าส่งกระดาษให้ผม ผมรับมาแล้วเดินไปที่ห้องล็อกเกอร์เพื่อเก็บกระเป๋าโดยที่ไอ้ต้ารออยู่ข้างนอก ในห้องล็อกเกอร์ไม่มีใครแล้ว แต่ในห้องน้ำมีเสียงคนอาบน้ำอยู่ ผมเลยชะโงกหน้าไปดู
"อ้าว นึกว่าพี่ทักกลับไปแล้ว" ผมร้องถามไอ้ทักที่กำลังสระผมอยู่ ไอ้ทักเงยหน้ามามอง "เออ ไอ้ต้น กูว่าจะถามอยู่ ไอ้ต้ามารับทุกวันแบบนี้ ไม่กลัวใครรู้เหรอวะ" ผมนิ่งอึ้งไป ก็กูอยากให้มันมารับนี่หว่า แล้วทำไมกูต้องแคร์คนอื่นด้วยอ่ะ "ปล่อยแม่ง ใครจะคิดยังไงก็คิดไป กูกับไอ้ต้าบริสุทธิ์ใจเว้ย" ผมตอบไป ไอ้ความบริสุทธิ์ใจที่ว่าเนี่ย คือรักกันจริงๆ ไม่ได้มีอะไรแอบแฝง
"ระวังนะมึง กูเริ่มได้ยินคนพูดเรื่องมึงกับไอ้ต้าแล้ว แม่งลือกันขนาดว่ามึงกับไอ้ต้ามาเย็ดกันในมหาลัย ใครมันจะบ้าไปทำอย่างนั้นจริงป่าววะ"
++++++++++++++++++++++++++++++++++
**********************************************************
ควยเล็กเอาไว้ใช้ ควยใหญ่เอาไว้โชว์ 142
"เดี๋ยวก่อนต้น ฝนยังไม่ได้ถามเรื่องพี่ต้าเลย" แสรดดดดดดดดดดดดด มายุ่งอะไรกับผัวกูวะ "ทำไม ไอ้ต้าทำไม" ผมถามกลับแบบฉุนๆ แม่งตั้งแต่โดนไอ้ต้าเย็ดมา โฮโมนเพศหญิงมันเยอะขึ้นหรือไงวะเนี่ย สงสัยกูต้องเอากล้วยกูออกหากินบ้างแล้ว
ผมกลับไปนั่งจ้องหน้าฝนที่ตอนนนี้หน้าแดงเป็นลูกตำลึง "คือ... ฝนจะถามว่า.." ว่าอะไรวะ บอกมาก่อนกูจะของขึ้นนะมึง "พี่ต้ามีแฟนหรือยังอ่ะต้น" ไอ้ฝนมันพูดออกมาจนได้หลังจากอ้ำอึ้ง ผมจ้องมันแบบเคืองๆ "มีแล้ว รักกันมากด้วย" ไอ้ต้น เสียงมึงอ่ะ ลดความหึงหน่อยเหอะ เดี๋ยวมันก็จับได้กันพอดี
"ว้าาา จริงอ่ะ มีแฟนแล้วจริงเหรอ แย่จัง" ไอ้ฝนบ่นออกมาดังๆ ทำไมวะ ไอ้ต้ามันมีแฟนแบบกูแล้วมันแย่ตรงไหนพูดดีๆนะมึง "ทำไม ชอบไอ้ต้าเหรอ" ผมถามเสียงแข็ง ฝนยิ้มอายๆ "พี่ต้าน่ารักดี ฝนก็แค่อยากเป็นน้องสาว" เฮ่ยยยย ไม่ได้ๆ น้องสาวก็อันตราย ขนาดกูเป็นน้องชายกูยังไม่รอดเลย
"อ้าว แล้วฝนรู้จักไอ้ต้ามันได้ไง" ผมถามสิ่งที่ยังสงสัย ฝนทำหน้าเอ๋อก่อนจะพูด "อุ้ย ฝนลืมไปว่านัดเพื่อนไว้ ต้องไปแล้วนะต้น เดี๋ยววันหลังมาคุยด้วยใหม่" อ้าวเฮ้ย อยู่ดีๆ มาบอว่าชอบแฟนกูแล้วก็หนีไปเนี่ยนะ มันจะง่ายไปหน่อยนะมึง
"ต้น ฝากบอกพี่ต้าด้วยนะ ว่ามีคนคิดถึง" ไอ้ฝนพูดก่อนจะวิ่งจากไป ผมมองอย่างอึ้งๆ ทำไมมันต้องอายกูด้วยวะกะอีแค่กูอยากรู้ว่ามึงรู้จักไอ้ต้าได้ไง "เดี๋ยวฝน" ไม่ทันแล้ว ฝนวิ่งไปโน่นแล้ว ที่กูเรียกไว้ไม่ได้อยากจะคุยกับมันต่อหรอก แต่ไอ้ฝนมันทำสมุดฉีกเล่มเล็กตก
ผมเดินไปหยิบสมุดเล่มนั้นช้าๆ หน้าปกเป็นลายการ์ตูนคุ้นตา ผมใจเต้นแรงเปิดสมุดเล่มนั้น ร่องรอยของกระดาษที่ถูกฉีกบนต้นขั้ว บ่งบอกว่าสมุดเล่มนี้ถูกใช้งานมาแล้วพอสมควร ที่เตะตาผมก็คือลายการ์ตูนจางๆบนหน้ากระดาษที่เหมือนกันกับบนจดหมายน้อยที่ผมได้รับอยู่ทุกวัน
ผมถือวิสาสะ หรือแปลง่ายๆว่าเสือก เปิดสมุดของฝนไปเรื่อยๆ ทุกหน้าว่างเปล่ายกเว้นหน้าสุดท้ายที่มีลายมือเขียนแล้วขีดฆ่าลบคำที่ผิดเหมือนจะซ้อมเขียน ผมมั่นใจขึ้นทันทีเมื่อเห็นลายมือของฝน เป็นลายมือเจ้าของจดหมายน้อยชัดเจน
ผมหันซ้ายหันขวาไม่เห็นใครอยู่ตรงนั้นเลยวางสมุดทิ้งไว้ที่เดิม ไอ้ฝน แกเองเรอะที่มาเขียนชอบกู แล้วไปๆมาๆกลายเป็นชอบแฟนกูซะงั้น ท่าทางเรียบร้อยไม่น่าเสี้ยนควยเลย ผมเดินไปนึกอะไรไปเรื่อยเปื่อย แต่แล้วก็หยุดคิดถึงอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
"พี่เจค เป็นไงบ้างเรียนยัง?" ผมส่งเสียงไปตามโทรศัพท์ ไอ้เจคยังงัวเงียเหมือนยังไม่ตื่นดี "อะไรวะต้น โทรหากูแต่เช้าเลย" เช้าเหี้ยไรล่ะ ชาวบ้านเขาทำมาหากินกันแล้ว "เอ่อ คือพี่เจค ผมขอเบอร์จอยหน่อยสิ" ผมบอกสิ่งที่ต้องการไป "เอาไปทำไมวะ" แล้วเสือกอะไรกับกูละกูขอมึง มึงก็ให้มาเหอะแล้วกูจะไปทำห่าไรมันเรื่องของกู
"อ่อ พอดีเจอเพื่อนที่ไปประกวดด้วยกัน แล้วเขาอยากเจอจอยน่ะ" ผมโกหกไป ไอ้เจคเงียบไปสักครู่ ก่อนส่งเสียงมา "เอ้า จดเบอร์นะ" เรียบร้อยยยย เสร็จแน่ไอ้จอย แต่เอ๊ะ เสียงใครอยู่กับไอ้เจควะ หุหุ ไอ้แมคแหงๆ "พี่เจคคร้าบบบ ในฐานะที่ต้นมีประสบการณ์มาก่อน อย่าเอาพี่แมคตอนหลับนะคร้าบบบบ เดี๋ยวมันเกิดครางชื่อคนอื่นจะเกิดปัญหาครอบครัว" ผมพูดไปหัวเราะไป ไอ้เจคส่งเสียงกลับมาคำเดียว "ไอ้เหี้ย"
วันนั้นทั้งวันจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไหร่ ฝนมันชอบไอ้ต้าเหรอวะ แต่มันเคยทำเหมือนชอบกูนิ งงกับมันจริงๆเลย หรือว่าจะเอาสองหน่อเลยวะ ฮึ่ยยย ส่วนจอย ปากมากนักนะแก อย่านึกว่าอยู่เชียงรายแล้วจะรอดนะมึง ปากดีอย่างนี้ต้องเอากล้วยยัดปากซะให้เข็ด
พอตอนเย็น ผมก็มาซ้อมบาสตามปรกติ แต่พอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็เจอเข้ากับฝนที่นั่งอยู่ตรงอัฐจรรย์ วันนี้แม่งมาแรงเว้ย มานั่งรอกูเลยเหรอมึง เอ๊ะ หรือว่ามันมารอ................ แสรดดดดดดดดดดด ไอ้ต้าเรอะ มึงมารอไอ้ต้าเรอะ เชี่ยเส่ ไม่ยอมนะเว้ย
"เอ้าเข้าแถวได้แล้ว" เสียงพี่ป้องดังแหวกอากาศออกมา ผมหยุดสายตาที่มองฝนอย่างเคืองๆไว้แค่นั้น ก่อนที่จะหันกลับมาตั้งสติกับพี่ป้อง "หลังจากที่พวกคุณได้ซ้อมตลอดสองสัปดาห์ที่ผ่านมา" นั่นไง ไอ้ต้ามาโน่นแล้ว เดินหล่อเหลือเฟือมาเลยนะมึง แถมไอ้พวกสาวๆ ที่มาซ้อมลีดมันยังซุบซิบกันอีก อย่านะมึง
"คนที่ผมประกาศชื่อ คือคนที่ติดทีมบาสเกตบอลของมหาลัยนะครับ ส่วนคนที่ไม่มีชื่อ ก็จะเป็นทีมสำรอง" พี่ป้องพูดอีก แต่สายตากูยังมองไอ้ต้า ที่โบกมือให้ผมแต่ไกล ผมเหล่ไปทางที่ฝนนั่งอยู่ เหี้ย จริงด้วย มันหันมองไอ้ต้าอย่างสนใจ นึกว่าสวยแล้วไอ้ต้ามันจะชอบเหรอ สัดแม่ง ไปไกลๆแฟนกูเลยนะเว้ยย
ผมจ้องมองไอ้ฝนที่ตอนนี้กำลังลุกขึ้นเดินไปทางไอ้ต้าอย่างอาฆาต แม่งอยากมีผัวมากขนาดนี้เลยเหรอวะ "เหี้ย" ผมหลุดปากออกมาเบาๆ เพราะตอนนี้ฝนมันนั่งลงข้างๆไอ้ต้า แล้วก็เริ่มพูดคุยกับไอ้ต้าที่ยังทำหน้างงๆ ผมสูดหายใจเข้าเต็มปอดเพื่อระงับความรู้สึก แต่ยังไม่ทันหายโกรธหัวไอ้ต้นก็โดนฟาดดังเพี้ยะ
"ไม่ได้ยินหรือไง นายธนากร ผมเรียกชื่อคุณไม่ได้ยินหรือไง" เสียงพี่ป้องดังขึ้นข้างตัว ผมเงยหน้ามองงงๆ เรียกกูว่าอะไรวะ "ไอ้ต้น มึงติดตัวจริง ไปเข้าแถวตรงโน้น" เสียงไอ้ทักที่อยู่ข้างหลังไล่ผม ผมมองงงๆ อ้าว กูเองนี่หว่าที่ชื่อธนากร เรียกไอ้ต้นมาตั้งนานจนลืมชื่อจริงไปแล้ว
ผมเหลือบมองไอ้ต้าที่หันมามองผมอย่างสนใจ ก่อนจะเดินไปเข้าแถวกับกลุ่มเพื่อนที่ติดตัวจริงมาก่อนแล้ว ไอ้ต้าหันมาทำปากถาม "ติดเปล่า?" จะเหลือเหรอ ไอ้ต้นซะอย่าง ผมทำนิ้วมือเป็นสัญลักษณ์ OK ให้ไอ้ต้าที่กระโดดอย่างดีใจ
"ไอ้บ้าที่ไหนมากระโดดโลดเต้นอยู่วะ สงสัยเมียมันจะท้อง" เสียงไอ้ทักดังขึ้นข้างตัว มันก็ติดตัวจริงเหมือนกัน "กูรออยู่ว่าเมื่อไหร่ทีมเราจะแข่งกับทีมของม.... บ้าง" ผมพูดยิ้มๆ เพราะรู้จากไอ้ต้ามาว่าไอ้น้องโทนมันก็เป็นนักบาสของมหาลัยไอ้ต้าเหมือนกัน ไอ้ทักหันมามอง ผมเลยพูดต่อ "ฝากไปบอกเบอร์หกทีมนั้นด้วยนะ ถ้าแข่งกันเมื่อไหร่ กูจะเอาเบอร์แปดครึ่งเสียบให้มิดด้ามเลย"
"พวกที่ติดตัวจริง มาเข้าแถวตรงนี้" เสียงพี่ป้องดังอีกทำเอาไอ้ทักที่ลังจะอ้าปากสวนผมกลับต้องชะงัก ผมเหลือบมองไอ้ต้าที่ยังมองผมอย่างสนใจ เหอๆ อย่างน้อยมันก็ไม่ได้หันไปคุยกับไอ้ฝนเลยละวะ ให้มันรู้ซะบ้างว่าไผเป็นไผ หอยหรือจะมาสู้ถั่วดำ มีโปรตีน อิ่มสบายท้องกว่าตั้งเยอะ
พี่ป้องเรียกพวกผมไปอธิบายกฏระเบียบยืดยาว ตอนนี้ผมมองไม่เห็นไอ้ต้าแล้วเพราะยืนหันหลังให้พอหันกลับไปอีกที ไอ้ต้าก็นั่งอยู่คนเดียวแล้ว ผมเลยซ้อมต่ออย่างสบายใจจนเลิก พอเลิแถวผมก็วิ่งตื๋อไปหาไอ้คุณผัวอย่างเร็ว
"ไปฉลองกันดีกว่าต้น" ไอ้ต้าบอกผมเสียงใส ไอ้ดีใจอ่ะกูก็ดีใจอยู่ แต่ไปฉลองเดี๋ยวพ่อมึงก็เพ่นกะบาลอีกหรอก คราวก่อนยังไม่เข็ดรึไง "แล้วฝนไปไหนแล้ว" ผมถามไอ้ต้า มันก็มองหน้าผม "กลับไปแล้ว" ไอ้ต้าตอบเสียงเรียบ แต่ตายังจ้องผมไม่วางตา "มีอะไรเปล่าเนี่ย ทำไมทำหน้าแบบนั้น" หน้าแบบไหนวะที่กูทำ "อ่อ ไม่มีอะไร คุยอะไรกันบ้างล่ะ" ผมนั่งลงข้างๆไอ้ต้าเพื่อจะถอดรองเท้า
ไอ้ต้าเหล่มามองผม "ดีใจจัง" อ้าวเหี้ยสิ กูรู้แล้วว่าดีใจเรื่องที่กูติดทีมบาส แต่ทำไมมึงไม่ตอบคำถามกู เอ๊ะหรือว่ามึงดีใจที่ฝนมาคุยด้วย "ดีใจเรื่องอะไร" ผมถามเสียงแข็ง ไอ้ต้ายิ้มยั่ว "ดีใจที่ต้นหึงน่ะสิ นานๆได้เห็นที น่ารักจัง" อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เขินเว้ยยย ผมอายม้วนเอาถุงเท้าปาใส่หน้าไอ้ต้า
"ใครว่าหึง อย่างมึงอ่ะไม่มีปัญญาได้เอาไอ้ฝนหรอก" ผมพูดสิ่งที่ตรงข้ามกับความคิด ไอ้ต้าหัวเราะอารมณ์ดี "อือ กูก็ว่างั้น" ไอ้ต้ายังยิ้มแต่ก็พูดต่อ "กูมันไม่หล่อเหมือนมึงนี่หว่า ฝนมันก็เลยให้แค่เบอร์โทร ไม่ยอมให้กูเอาสักที" แสรดดดดดดดดดดดดดดดดดด มึงได้เบอร์มันมาด้วยเรอะ ผมจ้องมองไอ้ต้าที่ชูกระดาษแผ่นนึงขึ้นมา
ผมกระชากกระดาษแผ่นนั้นมาดู ฝน XX-XXXXXXX แสรดดดดดดดดดดดดดดดดด เบอร์มือถือจริงๆด้วย ให้ไว้เพื่ออะไรวะ ถ้ามันไม่คิดอะไรมันไม่ให้หรอก "ทิ้งไปก็สิ้นเรื่อง ไม่ต้องไปสนใจ" ไอ้ต้าดึงกระดาษแผ่นนั้นกลับพร้อมขยำจะทิ้ง "เดี๋ยว" ผมร้องบอกไอ้ต้า ในหัวเริ่มคิดอะไรเลวๆได้อีกแล้ว ในเมื่อมันเสี้ยนควยขนาดนั้น ต้นต้ามหาชนก็พร้อมให้บริการ
"เก็บเอาไว้ก่อน เผื่อใช้ประโยชน์" ผมบอกไอ้ต้าที่นั่งงงๆ ไอ้ต้าส่งกระดาษให้ผม ผมรับมาแล้วเดินไปที่ห้องล็อกเกอร์เพื่อเก็บกระเป๋าโดยที่ไอ้ต้ารออยู่ข้างนอก ในห้องล็อกเกอร์ไม่มีใครแล้ว แต่ในห้องน้ำมีเสียงคนอาบน้ำอยู่ ผมเลยชะโงกหน้าไปดู
"อ้าว นึกว่าพี่ทักกลับไปแล้ว" ผมร้องถามไอ้ทักที่กำลังสระผมอยู่ ไอ้ทักเงยหน้ามามอง "เออ ไอ้ต้น กูว่าจะถามอยู่ ไอ้ต้ามารับทุกวันแบบนี้ ไม่กลัวใครรู้เหรอวะ" ผมนิ่งอึ้งไป ก็กูอยากให้มันมารับนี่หว่า แล้วทำไมกูต้องแคร์คนอื่นด้วยอ่ะ "ปล่อยแม่ง ใครจะคิดยังไงก็คิดไป กูกับไอ้ต้าบริสุทธิ์ใจเว้ย" ผมตอบไป ไอ้ความบริสุทธิ์ใจที่ว่าเนี่ย คือรักกันจริงๆ ไม่ได้มีอะไรแอบแฝง
"ระวังนะมึง กูเริ่มได้ยินคนพูดเรื่องมึงกับไอ้ต้าแล้ว แม่งลือกันขนาดว่ามึงกับไอ้ต้ามาเย็ดกันในมหาลัย ใครมันจะบ้าไปทำอย่างนั้นจริงป่าววะ"
++++++++++++++++++++++++++++++++++
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น