ถึงเพื่อนๆ จากไอ้ต้า
ผมคงคุยเก่งไม่เท่าต้นนะครับ แต่ครั้งนี้ต้นไม่ได้บังคับให้ผมมาพิมพ์แต่อย่างใด ผมทำด้วยความเต็มใจครับ
ผมยังจำได้ว่าวันแรกที่ต้นบอกผม ว่าต้นจะเขียนเรื่องลงเน็ท ผมหัวเราะไม่หยุด ที่หัวเราะก็เพราะว่าต้นไม่เคยทำอะไรที่ต้องใช้ความพยายาม หรือต่อเนื่องยาวๆได้สำเร็จ จากที่รู้จักต้นมา ต้นเป็นแบบนั้นจริงๆครับ พอต้นเริ่มเล่าเรื่อง ผมก็ต้องมาอ่านและคอมเมนท์ด้วยว่ารู้สึกยังไง ไม่ได้พิมพ์ลงบอร์ดนะครับ ผมกับมันแค่คุยกันเฉยๆ นอกจากผมแล้วยังมีพี่ชายใจดีอีกสองคนที่ต้นเคยเขียนขอบคุณไปเมื่อครั้งก่อนมาช่วยอ่านและแนะนำด้วย
ทุกตอนที่ต้นเล่า ผมจะเห็นต้นมีความสุขทุกครั้งมันชอบชวนให้ผมอ่านความเห็นคนโน้นคนนี้แล้วหัวเราะอย่างสนุกสนาน บางครั้งก็ดึกมากๆ แต่ผมไม่เคยห้ามต้นเรื่องนี้ เพราะผมดีใจที่น้องชายคนนี้มีความสุข จึงได้แต่เตือนเรื่องสุขภาพเท่านั้นครับ
ไม่รู้จะพิมพ์อะไรแล้วครับ เอาเป็นว่าขอบคุณเหมือนที่ต้นบอก ต้นใช้คำที่ผมเคยพูดไปว่า ขอบคุณที่ทุกคนเปิดโอกาสให้ผมกับต้นมีส่วนทำให้ทุกคนมีความสุข ทุกวันนี้ผมก็ยังคิดเช่นนั้น และก็คงจะเป็นแบบนี้ ตลอดไป
รักต้น และเพื่อนๆครับ
ต้า
*****************************************
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น